ﺗﺄﺛﯿﺮ ﺳﻮﻧﯿﮑﺎﺳﯿﻮن ﺑﺮابعاد ﺗﺮاﻧﺴﻔﺮزوم ﺣﺎوی ﻫﻮرﻣﻮن رﺷﺪ

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکترای بیوفیزیک دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات

2 مدیر گروه مهندسی زیست فرایند پژوهشکده صنعت و محیط زیست پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری

3 عضو هیئت علمی دانشکده داروسازی دانشگاه تهران

4 کارشناس پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری

چکیده

ترانسفرزوم ها وزیکول های بسیار تغییر شکل پذیری هستند که به دلیل خصوصیات الاستومکانیکی فوق العاده خود قادرند از منافذی بسیار کوچک تر از اندازه خودشان عبور کرده و نقش دارورسانی به پوست را ایفا نمایند. در این مطالعه ترانسفرزوم های حاوی هورمون رشد با استفاده از دو فرمول متشکل از فسفولیپید و سدیم داکسی کولات (f1) و سدیم لوریل سولفات (f2) به عنوان سورفاکتانت ساخته شدند. روش های مختلفی برای به دست آوردن ترانسفرزوم با اندازه مشخص وجود دارد. یکی از این روش ها استفاده از تکنیک سونیکاسیون برای تنظیم ابعاد آنهاست. در این تحقیق ترانسفرزوم های حاوی هورمون رشد مورد بررسی قرار گرفته و در راستای تغییر ابعاد، ترانسفرزوم ها تحت تأثیر سونیکاسیون به روش حمام و پروب قرارداده شدند. در هر دو حالت در سه دوره زمانی ابعاد ذرات، پراکندگی ذرات، پتانسیل زتا و فعالیت زیستی هورمون رشد موجود در ترانسفرزوم ها اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد که در کلیه زمان های مورد بررسی فعالیت هورمون رشد در سونیکاسیون پروب در هر دو ترانسفرزوم نسبت به سونیکاسیون حمام کاهش بیشتری نشان می دهد لذا، اندازه وزیکول ها و پتانسیل زتا در آزمایش انجام شده توسط سونیکاسیون پروب تعیین شد. میانگین سایز ذرات در وزیکول های f1 از 6/242 تا 6/190 و در وزیکول های f2 از 6/159 تا 37/81 است. پتانسیل زتا در ترانسفرزوم f1 منفی تر از f2 می باشد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Effect of sonication on the size of growth hormone transfersome

نویسندگان [English]

  • Maryam Kateh Shamshiry 1
  • Mahvash Khodabandeh 2
  • Fatemeh Atyabi 3
  • Reza Rasoolzadeh 1

1 PhD student of biophysics, Science and Research Branch, Islamic Azad University

2 Manager of Bioprocess Engineering Research Group,Institute of Industrial and Environmental Biotechnology (IIEB),National Institute of Genetic Engineering and Biotechnology (NIGEB)

3 Academic Staff of Faculty of Pharmacy,Tehran University of Medical Sciences

چکیده [English]

The transfersomes are ultraflexible vesicles, which due to their elastomechanic properties are able to penetrate into pores smaller than their own size, and thereby have the potential to deliver drugs to the skin. In this study growth hormone transfersomes were constructed from two formula made of phospholipids, sodium deoxycholate (f1) and sodium lauryl sulphate (f2) as surfactants. There are different ways of obtaining transfersomes with a specified size range. One of the methods is the use of sonication to regulate their size and dimensions. Accordingly, in order to study transfersomes carrying the growth hormone, the vesicles were sonicated using both the probe and bath methods. In each case, dimensions, dispersity, the zeta potential of transfersomes and biological activity of the growth hormone were measured during three different time cycles of sonication. The results showed that during investigation of all the different time periods, growth hormone activity was found to decrease further following probe sonication when compared to that of bath sonication. Therefore, vesicle size and zeta potential were measured in the probe sonication tests. The mean size was found to vary between 242.6 to 190.6 and 81.37 to 159.6, for the f1 and f2 vesicles, respectively. The zeta potential of the f1 transfersomes was more negative than that of f2.

کلیدواژه‌ها [English]

  • "transfersome"
  • "growth hormone"
  • "skin adsorption"
  • "drug delivery"

ﺗﺄﺛﯿﺮ ﺳﻮﻧﯿﮑﺎﺳﯿﻮن ﺑﺮابعاد ﺗﺮاﻧﺴﻔﺮزوم ﺣﺎوی ﻫﻮرﻣﻮن رﺷﺪ

مریم شمشیری1، مهوش خدابنده2*، فاطمه اطیابی1 ، فاطمه رحیمی2 و رضا رسول زاده1

1 تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات 

2 تهران، پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری

تاریخ دریافت: 23/2/94                تاریخ پذیرش: 7/5/94 

چکیده  

ترانسفرزوم ها وزیکولهای بسیار تغییر شکل پذیری هستند که به دلیل خصوصیات الاستومکانیکی فوق العاده خود قادرند از منافذی بسیار کوچک تر از اندازه خودشان عبور کرده و نقش دارورسانی به پوست را ایفاء نمایند. در این مطالعه ترنسفرزوم های حاوی هورمون رشد با استفاده از دو فرمول متشکل از فسفولیپید و سدیم داکسی کولات (f1) و سدیم لوریل سولفات (f2) به عنوان سورفاکتانت ساخته شدند. روشهای مختلفی برای به دست آوردن ترنسفرزوم با اندازه مشخص وجود دارد. یکی از این روشها استفاده از تکنیک سونیکاسیون برای تنظیم ابعاد آنهاست. در این تحقیق ترانسفرزوم های حاوی هورمون رشد مورد بررسی قرار گرفته  و در راستای تغییر ابعاد، ترانسفرزوم ها تحت تأثیر سونیکاسیون به روش حمام و پروب قرارداده شدند. در هر دو حالت در سه دوره زمانی ابعاد ذرات، پراکندگی ذرات، پتانسیل زتا و فعالیت زیستی هورمون رشد موجود در ترانسفرزوم ها اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد که در کلیه زمانهای مورد بررسی فعالیت هورمون رشد در سونیکاسیون پروب در هر دو ترنسفرزوم نسبت به سونیکاسیون حمام کاهش بیشتری نشان می دهد لذا، اندازه وزیکولها و پتانسیل زتا در آزمایش انجام شده توسط سونیکاسیون پروب تعیین شد. میانگین سایز ذرات در وزیکولهای f1 از 242.6 تا 190.6 و در وزیکولهای f2 از 159.6 تا 81/37 است. پتانسیل زتا در ترنسفرزوم f1  منفی تر از  f2 می باشد.

واژه های کلیدی: ترانسفرزوم، هورمون رشد، جذب پوستی، دارورسانی

* نویسنده مسئول، تلفن: 44787355-021، پست الکترونیکی: saba@nigeb.ac.ir

مقدمه 

 

مولکولهای بزرگ مانند پپتیدها و پروتئینها، معمولاً با تزریق وارد بدن می شوند.  تلاشهای متعدد برای یافتن رو شهای جدید جهت تجویز این داروها صورت گرفته است، که شامل فرمولاسیونهای حاوی پلیمرهای خوراکی (26)، لیپوزوم ها (11) ، سوسپانسیون ها، میکروامولسیون ها (9)، نوآوریهای تکنیکی مانند مخازن (31) و پمپهای زیر پوستی (32) و یا روشهای غیر معمول مانند رکتال، چشمی (3)، داخل بینی (22) و پوستی می باشد.

در سال1992، سوک (cevc) و همکاران وزیکولهای لیپیدی بسیار انعطاف پذیر را با نام ترانسفرزوم معرفی کردند. ترانسفرزوم ها وزیکولهای لیپیدی هستند و مانند لیپوزوم ها از یک بخش هایی که توسط یک یا چند دو لایه لیپیدی احاطه شده و مخلوطی از فسفولیپیدها و نرم کننده های زیست سازگار غشاء یا سورفاکتانت ها تشکیل شده اند (24).

لیپید به عنوان عامل پایدار کننده و سورفاکتانت به عنوان عامل ناپایدار کننده عمل می کند، ترکیب بهینه این دو موجب انعطاف پذیری غشای ترانسفرزوم می شود (15). ویژگی مهم این حاملهای دارویی تغییر شکل پذیری زیاد آنهاست. آنها می توانند به طور موضعی وگذرا تا 5 برابر، انعطاف پذیرتر از سایر اجسام هم اندازه شان باشند. این امر باعث می شود که این وزیکولها از منافذی بسیار باریک تر از قطر متوسط وزیکول رد شوند (4 و 28). در این تحقیق، وزیکولهای بسیار انعطاف پذیر(ترانسفرزوم) حاوی هورمون رشد ساخته شده و جهت انتقال هورمون رشد از سیستم مدل پوستی به کار رفته است.

پوست بزرگترین ارگان بدن و سد بیولوژیک و آناتومیک مهمی در برابر عبور مواد می باشد (5 و7). در سیستمهای جدید دارورسانی پوست صرفاً به عنوان یک سد فیزیکی غیر فعال در نظر گرفته نشده و عملکرد آن به عنوان یک غشای نیمه تراوا نیز مورد توجه قرار می گیرد (18). پوست طبیعی نسبت به بیشتر مواد نفوذ ناپذیر است (15) به همین دلیل انتقال غیر تهاجمی دارو از طریق پوست فقط برای مولکولهای نسبتاً کوچک امکان پذیر است (5). عملاً مولکولهای دارویی بزرگتر از750 دالتون نمی توانند از این سد عبور کنند (15و30) و این امر دارورسانی پوستی را برای مولکول دارویی بزرگ مانند پروتئینها، غیر ممکن می سازد. هورمون رشد انسانی پلی پپتیدی متشکل از یک زنجیره منفرد با 191 اسید آمینه و وزنی معادل 22 کیلو دالتون است. واجد دو پیوند دی سولفیدی بوده و پروتئین سازی را تحریک می کند (19). در افرادی که توانایی ترشح هورمون رشد را از دست می دهند روند پیرشدن تسریع می گردد (17). پیری به طور عمده از کاهش رسوب پروتئین در بیشتر بافتهای بدن و افزایش رسوب چربی به جای آن ناشی می شود. اثرات فیزیکی و فیزیولوژی پیری افزایش چین و چروک پوست، کاهش سرعت عمل برخی از اندامها و کاهش توده و قدرت عضلانی بوده (13) بعلاوه هورمون رشد، لیپولیز را افزایش و پروتئولیز را کاهش داده و به عنوان داروی ضد چاقی به کار می رود.  

این هورمون به دلیل وزن مولکولی بالا برای عبور از پوست احتیاج به سیستم حامل دارد . فرضیه اصلی این تحقیق، استفاده از ترانسفرزوم ها به عنوان وزیکولهای انعطاف پذیر در جهت حمل هورمون رشد از سیستم پوستی است. با توجه به اینکه در راستای ساخت ترانسفرزوم های حامل دارو(هورمون رشد (روشهای فیزیکی مثل سونیکاسیون جهت ریز شدن ذرات جزء مراحل اصلی کار می باشد. در این تحقیق تأثیر نوع سونیکاسیون بر ابعاد ترانسفرزوم های حامل هورمون رشد بررسی می گردد.

مواد و روشها 

هورمون رشد انسانی از (Novo) ، لسیتین سویا از (Birmingham,Al,USA) Avanti polar lipids ، سدیم لوریل سولفات و سدیم داکسی کولات از (Darmstad, Germany) Merck خریداری گردید.

دو فرمول ترانسفرزوم f1و f2به ترتیب با استفاده از لسیتین سویا و سورفاکتانت های سدیم داکسی کولات (f1) و سدیم لوریل سولفات (f2) با نسبت لیپید به سورفاکتانت 86 به 14 تهیه شدند. ابتدا 86  میلی گرم لسیتین سویا به طور دقیق وزن شد و در 20 میلی لیتر کلروفرم حل گردید. 14 میلی گرم از سورفاکتانت نیز به طور دقیق وزن شد و در 40 میلی لیتر اتانل 96 درجه حل شد . سپس دو محلول با یکدیگر مخلوط شده و محلول همگنی به دست آمد . این محلول در دستگاه تبخیر در خلأ چرخان قرار گرفت (37 درجه سانتی گراد) و در نهایت پس از تبخیر حلال یک لایه نازک از مخلوط لیپید و سورفاکتانت باقی ماند. هورمون رشد با غلظت  ng/ml1000 به آن اضافه شد (حلال بافر فسفات mM 50، PH 4/7) پس از مخلوط شدن کامل، سوسپانسیون شیری به دست آمد و به مدت 60 دقیقه با ورتکس هموژنیزه شد (33). جهت بررسی اثر سونیکاسیون بر روی کارآیی و ابعاد ترانسفرزوم ها، نمونه ها در زمانهای'5 و'15 و'30 تحت تأثیر دو نوع سونیکاسیون حمام(bath) و پروب(prob) (Branson Ultra Sonic Co.,USA) قرار داده شدند.

ترانسفرزوم ها برای هم اندازه شدن و تبدیل  به  اندازه  در

مقیاس نانو از فیلتر پلی کربنات 100 نانومتری و دستگاه اکسترودر(extruder) چندین بار عبور داده شده و آماده مراحل بعدی آزمایش می شدند.

اندازه گیری هورمون رشد با روش الایزا و توسط کیت اندازه گیری هورمون رشد (پادتن علم ایران) انجام شد. کیت الایزای هورمون رشد با حساسیت ng/ml 1/0 برمبنای واکنش ایمونوانزیماتیک بر روی فاز جامد طراحی شده است . در این سیستم از دو آنتی بادی منوکلونال موشی که شاخصهای آنتی ژنتیک متمایزی را بر روی مولکول هورمون رشد شناسایی می کند، استفاده شده است. برای تعیین غلظت  هورمون رشد نمونه ها، ابتدا منحنی جذب نور استاندارد بر حسب غلظتهای معلوم هورمون رشد رسم شد و سپس میزان غلظت  هورمون نمونه از روی منحنی استاندارد تعیین گردید (34).

الکتروفورز نمونه ها بر اساس روش لاملی باغلظت 12 درصد ژل انجام شد (35). همچنین جهت بررسی مورفولوژی ذرات از میکروسکوپ نوری  (Letiz Biomed, Germany) مجهز به دوربین عکس برداری دیجیتالی با بزرگنمایی 40 و میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM, JEM-200 CX, yEoL, TOKYO, Japan)استفاده شد. برای انجام این کار ابتدا یک قطره از سوسپانسیون حاوی نانو ذرات بر روی یک گرید مسی قرار داده شد و در مجاورت هوا خشک گردید و به دنبال آن نمونه ها با رنگ آمیزی منفی، رنگ و مستقیماً به وسیله میکروسکوپ الکترونی عبوری(TEM) بررسی شدند (10). اندازه ذرات و پتانسیل زتا (Zeta) نانوذرات به روش  photon correlation spectroscopy با دستگاه زتا سایزر (Malvern zeta sizer) مدل (WorcesterShire, UK) تعیین شد (10).

نتایج

ترانسفرزوم های f1 و  f2 حاوی هورمون رشد جهت تعیین اثر سونیکاسیون روی کارآیی پروتئین، واندازه ترانسفرزوم ها ساخته شدند. درمراحل ساخت ترانسفرزوم ، تأثیر سه زمان'5 و'15 و'30  سونیکاسیون بر روی فعالیت هورمون رشد اندازه گیری شد. فعالیت هورمون رشد، با استفاده از کیت اندازه گیری شد.

با توجه به شکل 1و جدول 1 سونیکاسیون پروب در هر دو ترانسفرزوم f1و f2 نسبت به سونیکاسیون  حمام تأثیر بیشتری در کاهش فعالیت هورمون رشد موجود در ترانسفرزوم ها نشان می دهد. در روشهای معمول تهیه ترنسفرزوم ها یکی از مراحل اجرایی سونیکاسیون است. روشهای استاندارد سونیکاسیون معمولاً نمی تواند باعث شکستن یا تجمع پروتئینها شود. با این وجود چنانچه در مطالعات پروتئینی به هر دلیلی از سونیکاسیون استفاده شده باشد، مطالعه شکستن (degredation) و یا ایجاد قطعات مجتمع (aggregation) درپروتئین ضرورت می یابد. برای بررسی این موضوع نمونه های هورمون رشد ترانسفرزومهای  f1 و  f2 بر روی ژل SDS  مطالعه گردید.

نتایج شکل 2 نشان می دهد که در هر دو نوع سونیکاسیون پروب و حمام، پروتئینها شکسته نشده و تشکیل قطعات مجتمع نداده اند، لذا کاهش کارآیی هورمون به دلایل فوق الذکر نبوده و احتمالاً تغییراتی در ساختار آن ایجاد شده که بررسی آن به تکنیکهای مناسب بررسی ساختار نیاز دارد. مورفولوژی ترانسفرزوم های حاصل قبل از عبور دهی از فیلترپلی کربنات توسط میکروسکوپ نوری و پس از عبور دادن از فیلترپلی کربنات توسط میکروسکوپ الکترونی عبوری بررسی گردید . که نتایج در شکل 2 نشان داده شده است. به دلیل کاهش زیاد فعالیت هورمون رشد در ترانسفرزوم ها در اثر سونیکاسیون پروب، این نوع سونیکاسیون از آزمایشات حذف و به جهت بررسی اثر سونیکاسیون روی اندازه ذرات از سونیکاسیون حمام در سه زمان'5 و'15 و'30 استفاده شد.

نتایج پتانسیل زتا حاکی از آن است که این ذرات دارای بار منفی بوده و پتانسیل زتا در ترانسفرزوم f1منفی تر از f2می باشد. ترانسفرزوم حاوی پروتئین و سایرداروها طبق گزارشهای مقالات دیگر باید آنیونی باشند و همان طور که نتایج جدول 2 نشان می دهد پتانسیل ذرات حاوی هورمون رشد منفی است.

 

 

شکل 1- تأثیر سونیکاسیون روی کارآیی هورمون رشد وزیکولهای f1و f2

جدول 1- تأثیر سونیکاسیون حمام و پروب بر روی فعالیت هورمون رشد موجود در ترنسفرزوم f1و f2

نوع سونیکاسیون

             زمان

ترانسفرزوم

'5

'15

'30

حمام

f1

762/0±94/87

798/3±83/64

149/4±02/47

f2

824/0±09/87

382/3±6/66

968/2±43/43

پروب

f1

829/0±95/73

888/3±57/47

067/3±3/21

f2

765/0±35/73

553/3±75/47

215/2±35/19

نسبت فعالیت

f1

189/1

362/1

207/2

f2

187/1

394/1

244/2

 

شکل2-  ژل الکتروفورز هورمون رشد: 1 - مارکر وزن مولکولی2 - استاندارد هورمون رشد 3- سونیکاسیون حمام 5 دقیقه 4- سونیکاسیون  حمام15 دقیقه 5- سونیکاسیون حمام  30 دقیقه 6- سونیکاسیون پروب 5 دقیقه 7-سونیکاسیون پروب 15 دقیقه 8- سونیکاسیون پروب 30 دقیقه

 

جدول2- تأثیر سونیکاسیون حمام بر روی ابعاد وزیکولهای f1 و f2

            زمان

 

خصوصیات

 ذره ای وزیکول

f1

f2

'5

'15

'30

'5

'15

'30

سایز وزیکول

04/16±6/242

44/16±6/223

859/5±6/190

571/7±6/159

326/8±3/140

81/13±37/81

پتانسیل زتا

725/4±6/23-

527/1±6/19-

527/1±3/21-

516/2±3/20-

055/3±3/23-

577/0±6/21-

 

 

شکل 3- الف-ترانسفرزوم f1 قبل از سونیکاسیون (عکس برداری به وسیله میکروسکوپ نوری) ،ب- ترانسفرزوم f1 بعد از5 دقیقه سونیکاسیون (عکس برداری به وسیله میکروسکوپ TEM


بحث و نتیجه گیری

ترانسفرزوم سیستم دارورسانی جدیدی است که با استفاده از روش طراحی منطقی غشاء ساخته شده است. این سیستم نوین دارورسانی شامل وزیکولهای لیپیدی فوق العاده تغییر شکل پذیر می باشد که برای اولین بار امکان انتقال مولکولهای دارویی بزرگ مانند پلی پپتیدها و پروتئینها را به داخل بدن و از طریق پوست به صورت غیر تهاجمی فراهم آورده است (6). در این کار تحقیقی تأثیر عامل سونیکاسیون بر روی خصوصیات ظاهری و عملکردی ترانسفرزوم هورمون رشد بررسی گردید.

طبق نتایج جدول 1نسبت فعالیت در وزیکولهای f1 و f2 در سونیکاسیون حمام نسبت به پروب در سه زمان'5 و'15 و'30به ترتیب 19/1 ، 36/1 ،21/2 برابر در ترنسفرزوم f1و 19/1 ، 40/1 ،25/2 برابر در ترنسفرزوم f2 می باشد. اگرچه در هر دو مورد فعالیت هورمون رشد درصدی از فعالیت اولیه آن بوده و این کاهش فعالیت با افزایش زمان سونیکاسیون افزایش می یابد ولی استفاده از فرایند سونیکاسیون برای یکنواخت سازی اندازه ترانسفرزوم های ایجاد شده در بسیاری از تحقیقات پیشین نیز مرسوم بوده است. گوپتا (Gupta) ترانسفرزوم حاوی تتانئوس توکساید را به مدت 35 دقیقه با یک وقفه 2 دقیقه ای بعد از هر 5 دقیقه سونیکیت نمود (14). همچنین پتل (Patel) ترانسفرزوم های حاوی کورکوماین را 15 دقیقه shake نمود (24). مونتاناری (Montanari) ترانسفرزوم های حاوی Znpc را پس از 45 دقیقه سونیکیت، 15 دقیقه اکسترود نمود و سپس نفوذ پوستی آنها را مورد بررسی قرار داد (23). لیو (Liu) ترانسفرزوم های حاوی DNA  را بدون سونیکیت کردن جهت جذب پوستی مورد استفاده قرار داد (10). این در حالی است که برای ساخت ترانسفرزوم حاوی ملوکسی کام توسط دانگمیت (Duangmit) ذرات ابتدا به مدت 30 دقیقه توسط سونیکاسیون حمام و سپس در دو دوره 30 دقیقه ای توسط سونیکاسیون پروب سونیکیت شدند (12). با توجه به مطالب فوق می توان چنین نتیجه گیری کرد که سونیکیت کردن گرچه باعث ریز و جدا شدن ذرات از هم و تشکیل ترنسفرزوم های مناسب تری می شود ولی در مورد پروتئینها و اسیدهای نوکلئیک فعالیت بیولوژیکی ماکرومولکول محصور شده در ترانسفرزوم دارای اهمیت اصلی است.

وزیکولهای f1 و f2 آنیونی بوده و دارای بار منفی می باشند.  بار منفی این وزیکولها نفوذ پوستی داروها را به شدت فراهم می کند (29). توجیه احتمالی این بار منفی را می توان بدین ترتیب عنوان کرد که ترکیب فسفا تیدیل کولین به کار رفته در ساخت ترانسفرزوم ها از نظر بار خنثی و نقطه ایزوالکتریک آن بین 6 و 7 است (8). تحت شر ایط آزمایشگاهی که 4/7 pH= و بالاتر از نقطه ایزوالکتریک است، فسفاتیدیل کولین دارای بار منفی می شود. از طرفی سورفاکتانت های استفاده شده هم آنیونی هستند بنابراین در 4/7 pH= اکثر ترانسفرزومهای f1و F2 باید دارای بار منفی باشند (21) . در این راستا پتل (patel) به همراه همکاران توانست ترانسفرزوم های حاوی کورکوماین را با بار منفی حدود 20-  تا  25- میلی ولت تهیه کند (24). همچنین دانگمیت (Duangmit) ترانسفرزوم حاوی ملوکسی کام دارای بار منفی را جهت استفاده نفوذ پوستی داروها تهیه کرد که بار آن بین 23- تا 43- میلی ولت بود (12). این در حالی است که ترانسفرزوم های حاوی اسیدهای نوکلئیک دارای بار مثبت هستند و اساساً لیپید مورد استفاده در ساخت این ترانسفرزوم ها کاتیونی می باشد که این امر موجب واکنش مناسب بین ترانسفرزوم ها، DNA و RNA ( که دارای بار منفی هستند) می شود. به طوری که گروهی به رهبری لیو(liu)  ترانسفرزوم های حاوی  DNAرا با بار سطحی 9/11 تا 24 میلی ولت ساختند (10). نتایج پتانسیل زتا در تحقیق حاضر، در مورد ترانسفرزوم های حاوی هورمون رشد بین20- تا 23-  میلی ولت به دست آمد. راههای هیدروفیل ترانس درمال در پهن ترین قسمتها تقریباً  nm 100 و در باریک ترین قسمتها کمتر از nm 4/0 می باشند و به طور متوسط پهنایی حدود nm 10برای آنها در نظر گرفته می شود (3). از جمع بندی مطالب فوق چنین بر می آید که وزیکولها ی با اندازه کمتر از nm 500 قابلیت عبور از پوست را دارند. (با توجه به اینکه ترانسفرزوم ها از منافذی تا 5 برابر کوچکتر از اندازه خودشان عبور می کنند) (28). در این راستا کیم (kim) و همکاران وزیکولهایی حاوی DNA  با متوسط اندازه nm80 ساختند (20). سوک (Cevc) و همکاران وزیکولهایی با اندازه 90 تا nm 110 حاوی انسولین ساختند (6). پتل (Patel) و همکاران ترانسفرزوم هایی حاوی کورکوماین با اندازه حدود nm 9/399 تهیه کردند (24) و همچنین مونتاناری (Montanari) و همکاران وزیکولهایی با اندازه nm 100 حاوی  Znpcساختند (23) و متوسط اندازه ذرات ساخته شده دراین تحقیق که ترانسفرزوم های حاوی هورمون رشد بودند از nm 171 تا nm 3/241 بود که همگی این ذرات قابلیت عبور از پوست را نشان دادند .

از جمع بندی مطالب فوق چنین نتیجه گیری می شود که هر دو فرمول ترنسفرزوم f1 وf2  قادر به تشکیل ترنسفرزوم هایی در ابعاد استاندارد و بار مناسب برای عبور از پوست هستند.

  1.  Aungst B.J., Rogers N.J., Shefter E., 1988, Comparison of nasal, rectal, buccal, sublingual and intramuscular insulin efficacy and the effects of a bile salt absorption promoter, J pharmacol EXP Ther, 244(1) 23–27.3
  2. Barratt M.D., 1995, Quantitative structure – activity relationships for skin permeability, Toxicol. Vitro 9, 27–37.7
  3. Cevc G, 2004, Lipid vesicles and other colloids as drug carriers on the skin, J Drug Delivery, 56:675-711.15
  4. Cevc G., 1994, Material transport across permeability carriers by means of lipid vesicles. In: Lipwork R, editors, Handbook of physics of biological systems, Amstrdam: Elsevier, 1:441-487. 18
  5. Cevc G., 2002, Self regulating smart carriers for non-invasive and targeted drug delivery, Cell. Mol. Bioi. Lett, 7:224-225. 19
  6. Cevc G., Gebauer D., Stieber J.,Schatzlein A., Blume G., 1998, Ultraflexible vesicles Transfersomes have an extremely low pore penetration resistance and transport therapeutic amounts of insulin across the intact mammalian skin, Biochim. Biophys. Acta, 1368:201-215. 25
  7. Cevc. G., Vierl U., 2010, Nanotechnology and the trans dermal route a state of the art review and critical appraisal, Journal of controlled release, 141:277-299. 27
  8. Chain E., Kemp I., 1994,The isoelectric points of lecithin and sphingomyelin, Biochemical Journal, 28:2052–2055.28
  9. Cho Y.W., Flynn M., 1989, Oral delivery of insulin wletterx Lancet, Asian Journal of pharmaceutical scienes and clinical research, 23-30, 1518–1519.29
  10. Chunxi Liu.,Zhijin Chen., 2011, Novel cationic 6-lauroxyhexyl lysinate modified poly(lactic acid)-poly(ethylene glycol) nanoparticles enhance gene transfection, Journal of colloid and interface science, 528-535.30
  11. Das N., Basu M.K., Das M.K., 1988, Oral application of insulin encapsulated liposomes, Biochem. Int.16 , 983–989.32
  12. Duangmit S., opanasopit P., Rojanarata T., Ngawhirunpat T., 2011, characterization and in vitro skin permeation of meloxicam–Loaded liposomes versus transfrsomes, Journal of Drug delivery, Article ID 418316, 9 Pages.35
  13. Goodman H.M., 2003, Current status and future prospects of transdermal drug delivery, Basic Medical Endocrinology; San Diego, Academic; Guy; R;H, 13:1765-1769.51
  14. Gupta N.P., Mishra V., Rawat A., Dubey P., Mahor S., Jain S., Chatterji D.P., Vyas S.P., 2005, Non-invasive vaccine delivery in transfer somes; niosomes and Liposomes, International Journal of Pharmaceutics, 293:73- 82. 53
  15. Hofer Ch, Hartung R, Gobel R, Deering P, Leluner A, Breul J., 2000, New ultradeformable drug carriers for potential transdennal application of Interleukin-2 and Interferon c: theoretic and practical aspects, World J. Surgery, 24:1187-1189. 57
  16. Jain S, Jain P, Umamaheshwari RB, Jain NK,.2003, Transfersome: A novel vesicular carrier for enhanced transdermal delivery; Development, characterization and performance evaluation, Drug Dev. Ind. Pharm.,  29:1013-1026. 60
  17. Jamieson J., Dormam L.E., et al., 1997, Growth Hormone: Reversing Human Aging Naturally; The Methuselah Factor. East Canaan. Safe Goods, Longevity News Network.61
  18. Kennish L., Reidberg R., 2005, A review of the effect of occlusive dressing on lamellar bodies in the stratum corneum and relevance to transdermal absorption, J. Dermatol, 11:7-10. 63
  19. Kililian B., Suarez V., Liria C.W., Gombert A.K., 2000, Process strategies to improve heterologous protein production in Escherchia coil under lactose or IPTG induction, J.Process Biochem, 35:1019-1025.64
  20. Kim A., Lee E.H., Choi S.H., Kim C.K., 2004, In vitro and in vivo transfection efficiency of a novel ultra formable cationic liposome, J.Biomaterials, 25:305-313.65
  21. Luger P., Daneck K., Engel W., Trummlitz G., Wagner K., 1996, Structure and physicochemical properties of meloxicam a new NSAID, European Journal of Pharmaceutical Sciences, .4:175–18767
  22. Mishima M., Okada S., Wakita Y., Nakano M., 1989, Promotion of nasal absorption of insulin by glycyrrhetinic acid deriva-tives, I. J. Pharmacobio.- Dynam. 12:31–36.70
  23. Montanari J., Perez A.P., Salvo F., Diz V., Barnadas R., Dicelio L., Doctorovich F., Morilla M.J., Romero E.L., 2007, Photodynamic ultradeformable liposomes: Design and characterization, Inrernational Journal of Pharmaceutics, 330:183-194.71
  24. Patel R., Singh S.K., Singh S., Sheth N.R.,Gendle R., 2009, Development and characterization of curcumin Loaded transfersome for transdermal delivery, Journal of pharmaceutical sciences and research, 4:71-80.74
  25. Potts R.O., Guy R.H., 1992, Predicting skin permeability, Pharm. Res, 9:663– 669.76
  26. Saffran M., Sudesh G.K., Savariar C., Burnham J.C., Williams F., Neckers D.C., 1986, Science 233, 1081–1084.81
  27. Schaefer P., Bewick-Sonntag C., Capri M.G., Berardesca E., 2002, Physiological changes in skin barrier function, Skin Pharmacol, Appl. Skin Physiol, 15:7–19.82
  28. Schatzlein A., Cevc G., 1995, Biological properties and new applications of phospholipids, AUOC Publications, 191-209. 83
  29. Sinico C., Manconi M., Peppi M., Lai F., Valenti D., Fadda A.M., 2005, Liposomes as carriers for dermal delivery of tretinoin: in vitro evaluation of drug permeation and vesicleskin interaction, Journal of Controlled Release, 103:123–136.85
  30. Sweetman S C., editor., 2005, Martindale: The complete drug reference. 33th ed, London: Pharmaceutical press;768-770, 1281-1283,84-85, 1076, 1480, 1574, 1415, 1660. 88
  31. Walter H, Gunther A., Kronski D., Flaschentrager I., Mehnert H., 1989, Implantation of programmable infusion pumps forinsulin delivery in type I diabetic patients; Klin, Wochen-schr, 67:583–587.95
  32. Wang P.Y., 1989, Implantable reservoir for supplemental insulin delivery on demand by external compression, J.Biomaterials, 10:197–201.97
  33. Yang T., Cui F., Choi M., Cho J., Cheng S., Shim C., Kim D., 2007, Enhanced solubility and stability of PEG ylated liposomal paclitaxel: In vitro and in vivo evaluation, Int. J. Pharm,338:317-326.100
  34. Langkamp M., Weber k., Ranke M.B.(2008) Human growth hormone measurement by means of a sensitive ELISA of whole blood sports on filter paper. Growth Hormone & IGf Reasearch 18, 528-532.
  35. Laemmeli UK., (1970). Cleavage of structural proteins during the assembly of the head of bacterio phage T4. Nature 277:680-685.
  • تاریخ دریافت: 23 اردیبهشت 1394
  • تاریخ بازنگری: 24 تیر 1394
  • تاریخ پذیرش: 07 مرداد 1394