TY - JOUR ID - 1119 TI - تأثیر حلال های آلی بر فعالیت و پایداری آنزیم اندوگلوکاناز و پایدارسازی آن با ساکارز JO - پژوهش‌های سلولی و مولکولی (مجله زیست شناسی ایران) JA - CMR LA - fa SN - 2383-2738 AU - محمدی, معصومه AU - نژاوند, سعید AU - پاژنگ, محمد AU - امانی قدیم, علیرضا AD - دانشگاه شهید مدنی آذربایجان AD - گروه زیست شناسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان Y1 - 2018 PY - 2018 VL - 30 IS - 4 SP - 399 EP - 408 KW - آنزیم Aacel9A KW - حلال آلی KW - پایدارسازی KW - افزودنی KW - ساکارز DO - N2 - به کارگیری آنزیم‌ها در حلال‌های آلی برای مصارف صنعتی و صنایع داروسازی حائز اهمیت می‌باشد. کاهش فعالیت آنزیم‌ها در حضور حلال‌های آلی می‌تواند به دلیل سخت شدن ساختار پروتئینی آنزیم‌ها در حلال‌های آلی ، واسرشتگی و مهار آنزیمی باشد. معمولا پایداری آنزیم‌ها نیز در حلال‌های آلی کاهش می‌یابد. برای رفع این مشکل می توان از روش‌های پایدارسازی پروتئین‌ها نظیر افزودنی‌ها، مهندسی پروتئین و تغییرات شیمیایی استفاده نمود. در این تحقیق ابتدا آنزیم اندوگلوکاناز Aacel9A تولید و سپس فعالیت و پایداری آنزیم در درصدهای مختلفی از حلال-های آلیn –پروپانول، دی متیل فرمامید (DMF) و دی متیل سولفواکسید (DMSO) مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت برای پایدارسازی آنزیم از افزودنی‌ ساکارز استفاده گردید. نتایج نشان داد که حلال DMSO در غلظت‌های 5 % و 10 % باعث افزایش فعالیت آنزیم و در غلظت‌های بالاتر باعث کاهش فعالیت آنزیم شد. بقیه حلال‌ها از همان غلظت‌های پایین باعث کاهش فعالیت آنزیم شدند که در این میان DMF بیشترین تأثیر را بر روی کاهش فعالیت آنزیم داشت. پایداری آنزیم توسط ساکارز در حضور حلال دی متیل سولفواکسید در مقایسه با سایر حلال‌ها بیشتر بود. افزودن ساکارز تاثیر قابل ملاحظه ای بر پایداری آنزیم در حضور حلال های -nپروپانول و DMF نداشت. UR - https://cell.ijbio.ir/article_1119.html L1 - https://cell.ijbio.ir/article_1119_040b6247abdedb47c6a7693320ce510c.pdf ER -